Refleksja

Dzisiejsze czytania mszalne pięknie rysują naszą relację z Bogiem. "Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w umiłowanym" podkreśla św. Paweł. Natomiast św. Jan Ewangelista mówiąc o Słowie Wcielonym - Jezusie Chrystusie - wskazuje: "Wszystkim tym... którzy je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili".

Zapewne nieraz widzieliśmy, jak dzieci chwalą się nawzajem przed sobą swoimi rodzicami. Czasami nawet kłamią, dodając swojemu tacie lub swojej mamie zalet, talentów, możliwości, funkcji, zarobków. Czy my, którzy jesteśmy dziećmi Bożymi, bierzemy z nich przykład i "chwalimy" się przed całym światem, że naszym Ojcem jest sam Bóg? Czy dajemy świadectwo naszego wybrania? Czy wykorzystujemy moc, którą otrzymaliśmy od Słowa Wcielonego?

W drugą niedzielę po uroczystości Narodzenia Pańskiego, wkroczywszy w nowy rok kalendarzowy, zatrzymajmy się na chwilę i zastanówmy się nad swoją godnością dziecka Bożego. Otrzymaliśmy ją w chwili przyjęcia sakramentu chrztu, gdy zostaliśmy "wszczepieni w Chrystusa". Z każdą godnością związane są pewne obowiązki. Z każdą godnością łączą się także określone zachowania, konkretny styl życia. Chrześcijanin został wybrany przez Boga do wypełnienia misji na ziemi. Został postawiony w pewnym miejscu po to, aby inni mogli na niego patrzeć. Każdy chrześcijanin jest w jakiś sposób wyróżniony.

My, chrześcijanie wśród chrześcijan, katolicy wśród katolików, winniśmy konsekwentnie dawać świadectwo, że naprawdę jesteśmy dziećmi Bożymi. Tego oczekuje od nas świat. Tego oczekują od nas otaczający nas ludzie. Tego oczekuje od nas Bóg.     ks. Artur Stopka

Złota myśl tygodnia

Daj każdemu dniu szansę stania się najpiękniejszym w całym twoim życiu. (Mark Twain)

Na wesoło

Lekcja religii. Katechetka opowiada o cudzie przemienienia przez Chrystusa wody w wino w Kanie Galilejskiej. Gdy skończyła, pyta dzieci:

- Co myśleli goście biorący udział w tym weselu, widząc cud?

Wstaje mała dziewczynka i mówi:

- Wszyscy myśleli, że gdy oni będą urządzać wesele, to koniecznie muszą zaprosić Pana Jezusa.

Cebula przechodzi obok wierzby płaczącej:

- Zapewniam Cię, to naprawdę nie moja wina.

Refleksja

Jezus jako prawdziwy człowiek żył i wychowywał się pośród innych dzieci, od których niczym się nie różni. Miał swój dom i kochających rodziców, od których uczył się chodzić, mówić, pracować i kochać. Dzięki Maryi i Józefowi poznawał świat, a w miarę dorastania ujawniał coraz większą mądrość, szlachetność i dobroć wobec innych. Przez to ukazywał też w sobie szczególne działanie Bożej łaski, która przygotowywała Go do szczególnego posłannictwa. Kościół przywołując wzór Świętej Rodziny chce nam przypomnieć, że pomimo prozy codziennego życia, miała ona świadomość, że Bóg się o nią troszczy.

Jak zauważa św. Jan Paweł II, w małżeństwie chrześcijańskim nie chodzi jedynie o to, aby kochać się nawzajem. Lecz o to, by czuć obecność Jezusa i Jego kochać wśród swego małżeństwa i rodziny. W konsekwencji zachęca małżonków, aby byli blisko Jezusa, jak Jezus jest blisko nich. Dlatego wzywa, aby małżonkowie nie tylko szli za Chrystusem, ale również nieustannie pogłębiali z Nim swoją komunię. Aby nie odrywali nigdy od Niego oczu. Aby szukali Go myślą, sercem i modlitwą. Aby pozostali w ramionach Chrystusa całe życie. Wówczas Chrystus staje się źródłem ich świętości i jedności z Nim w codziennym życiu. Trwają w oblubieńczym zjednoczeniu z Nim przez wzrost wiary, nadziei i miłości oraz rozwój modlitwy i życia sakramentalnego. Zatem małżonkowie dzięki sakramentowi małżeństwa mogą prowadzić głębokie życie duchowe, które będzie owocowało uświęceniem innych członków rodziny, a także innych ludzi.

Jeśli chcemy być podobni do Świętej Rodziny, musimy żyć wiarą.      ks. Leszek Smoliński

Złota myśl tygodnia

Pomyśl, jakie to dziwne, że Bóg miał lata dziecinne. (ks. Jan Twardowski)

Na wesoło

W noc wigilijną pies rozmawia z kotem:

- Co dostałeś pod choinkę? - pyta pies.

- Dwie tłuściutkie myszy. A ty co dostałeś? - kot zwraca się do psa.

- Ciebie!!!

Czym się różni promocja od Boga?

Bóg jest nieograniczenie miłosierny, a promocja niemiłosiernie ograniczona.

Zaproszenie Pana Boga i Świętej Rodziny do naszego domu

Zachęcam wszystkich do włączenie się w projekt ofiarowania naszych rodzin Panu Bogu poprzez Świętą Rodzinę z Nazaretu w dniu 2 lutego w święto Ofiarowania Pańskiego (Matki Bożej Gromnicznej). Aby się do tego przygotować starajmy się modlić każdego dnia całymi rodzinami, a jeśli nie będzie to możliwe to przynajmniej ci, którzy mogą w dowolnym czasie niech się modlą szturmując niebo krótkimi modlitwami: Psalm 51 - jako przebłaganie za grzechy mojego domu, mojej rodziny, mojego małżeństwa, moich dzieci; 10 różańca - z prośbą, aby Maryja została ukoronowana w naszym domu i Psalm 121 - o Bożej Opatrzności, o ochronie naszego domu, nawet naszego wyjścia i przyjścia, aby było pod ochroną Bożej Opatrzności.

Do tego w każdy czwartek chociaż przez chwilę adoracja Najświętszego Sakramentu, najlepiej w realu, jeśli nie będzie takiej możliwości to chociaż on line (w internecie). Możemy też przenieść się sercem przed tabernakulum w naszym kościele - jak Pan Jezus prosił siostrę Faustynę, żeby adorować Pana Jezusa w dowolnym czasie. W każdy piątek po odmówieniu tych trzech modlitw wziąć krzyż i z całą rodziną adorować go w naszym domu wyznając Jezusowi naszą miłość, całując Jego rany i dziękując, że On nas zbawił przez swój krzyż.

A 2 lutego całą rodziną odmówmy modlitwę O Stworzycielu Duchu przyjdź, by Duch Święty przyszedł z wielka mocą do naszego domu jak do Wieczernika, by zstąpił na nas przez wstawiennictwo Tej, która jest pełna Ducha Świętego i pełna łaski, żeby Św. Józef przyszedł z Jezusem, który nas pobłogosławił. Zaproszenie Świętej Rodziny do naszego domu niech sie dokona przez Koronkę do Bożego Miłosierdzia i przez akt oddania się Świętej Rodzinie.

W tym szczególnym czasie, kiedy wspominamy i przeżywamy najważniejsze narodziny w historii świata - Wcielenia Jezusa Chrystusa - życzę Parafianom i Gościom, aby błogoslawieństwo Nowonarodzonego Jezusa spoczęło na Was i stale ożywiało Wasze codzienne życie.

Z modlitwą u żłóbka - ks. Proboszcz