XXXII niedzela zwykła -2018
 |
RefleksjaJak dobrze jest mieć sprawy w swoich rękach! Jak dobrze mieć wszystko pod kontrolą! Jak przyjemne jest to poczucie, że się panuję nad sytuacją! Nic nie zaskakuje, nic nie burzy spokoju. Kto by tak nie chciał. Pieniądze dają poczucie panowania, bezpieczeństwa, roztaczając przed umysłem i sercem wiele możliwości. Poza tym, jak masz pieniądze, to masz spokój. Masz utrzymanie, masz na ewentualne leczenie i jeszcze wystarczy na świetne wakacje. Gdy nie ma pieniędzy, zaczynają się mnożyć niepokoje, wkrada się destabilizacja, pojawia nerwowość. Zapytajmy samych siebie o jedno: Co podtrzymuje nasze życie. Pieniądze? Jeśli tak jest, to trzeba uczciwie nazwać je naszym bogiem! Jeśli się na nich opieram i tracę grunt pod nogami, gdy ich brakuje, będzie to niezawodny znak, że one były i pozostają moim bogiem. I to nie są wcale słowa na wyrost. Bóg jest właśnie tym czymś, na czym się opieram. Jeśli doznaję spokoju i bezpieczeństwa z powodu mojego portfela, to w nim jest mój bóg i - nie czarujmy się - że to jest Jezus Chrystus. On zauważył wdowę, która swą kieszeń była w stanie opróżnić. On wyraźnie pochwalił ubogą kobietę, która "wrzuciła najwięcej ze wszystkich", bo "wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie". Choć nie znamy jej historii, to wiemy jedno: wierzyła, że da radę i przeżyje, pomimo ofiary ze wszystkiego, co miała. Można o niej też powiedzieć, że na pieniądzach się na pewno nie opierała i że za to właśnie pochwalił ją Jezus. Za co? Że była tak lekkomyślna, nierozsądna, bo oddała wszystkie swoje oszczędności... Czy Jezus Chrystus da radę zaspokoić Twoje potrzeby, gdy zrobisz to co wdowa? Jezus nie żartował, gdy mówił: "O nic się już nie troskajcie, bo dzień jutrzejszy sam się o siebie zatroszczy?" Gdy nie spróbujesz zaryzykować wszystkim, jak wdowa z Ewangelii, możesz nie poczuć, co to znaczy, że Bóg cię niesie i podtrzymuje. ks. Tomasz Pocałujko Złota myśl tygodniaPoczucie bezpieczeństwa, nawet najbardziej usprawiedliwione, jest złym doradcą (Joseph Conrad). Na wesoło- Kochany - szepcze mama do ucha Piotrusia podczas Mszy Świętej - pomódl się do Bozi o zdrowie dla twego braciszka. - Dobry Boże - szepcze Piotruś - przyjdź do nas i pomóż mojemu braciszkowi Jurkowi, bo jest ciężko chory. Potem milczy chwilę. Po zastanowieniu się, jeszcze dodaje: - My mieszkamy na ul. Pięknej pod 134. Późnym wieczorem rodzice przyłapują Jasia, jak wymyka się z domu z wielką latarką w dłoni. - Dokąd to? - pyta ojciec. - Na randkę. - Ja w Twoim wieku chodziłem na randki bez latarki. - No i popatrz na co trafiłeś. |
|
Los Polski wisi na włosku - Maciej Bodasiński (13 X 2018 r.) "Nawet nie wiecie ilu ludzi ginie na wieki w Polsce. Nawet nie wiecie ilu młodych ludzi ginie na zawsze. Musimy walczyć o Polskę. Los Polski wisi na włosku" powiedział do mnie o. Enrique. My żyjemy w takim poczuciu radości z tego, że s. Faustyna usłyszała zdanie, że "z tego kraju wyjdzie iskra", ale tak jak zawsze, każda obietnica nieba jest warunkowa - mówił Maciej Bodasiński podczas VI Pielgrzymki Żywego Różańca Diecezji Warszawsko - Praskiej 13 października pod hasłem "Przed Twe ołtarze zanosim błaganie. |
| Warto to odsłuchać!!!! https://youtu.be/4pRnJnJ8tYQ |
XXXI niedziela zwykła - 2018
 |
Refleksja"Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: "Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?". Uczeni żydowscy interpretując Prawo stworzyli cały gąszcz nakazów i zakazów. Nie zawsze rozróżniali ich wagę i hierarchię. Stąd pytanie, które nurtowało wielu ówczesnych "egzegetów": Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań? Jezus odpowiadając na nie, powołuje się na Księgę Powtórzonego Prawa: Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił (Pwt 6, 4-5). Pierwsze i najważniejsze przykazanie dotyczy miłości Jedynego Boga. W tekście hebrajskim jest powiedziane: Jahwe, nasz Bóg, Jahwe jedyny. To stwierdzenie stanowi wyraźne rozróżnienie między wielością bóstw (fałszywych, nieistniejących) a Bogiem Jahwe, Bogiem o imieniu osobowym, jedynym, który istnieje i jest Bogiem żywym. Człowiek jest zawsze kuszony bałwochwalstwem, a szczególnie twierdzeniem, że Bóg nie wystarczy, aby dać mu życie i szczęście. Dlatego poszukuje czegoś innego prócz Boga, jakiejś siły, która gwarantuje zaspokojenie jego pragnień. Dlatego pojawia się Jahwe i Baal, Bóg i Mamona, Pan i rzeczy materialne. Bóg staje się jakąś rzeczą pośród innych, być może najważniejszą (przynajmniej w teorii). Lecz serca są podzielone między przynależnością do Boga a troską o inne wartości. Jeśli człowiek nie uzna Boga za naczelny cel, naczelną wartość swego życia, wówczas ubóstwi względną wartość ludzką. Odrzucając Boga jednocześnie kreuje w swym życiu jakiegoś bożka. Ale ubóstwiona ludzka rzeczywistość obraca się zawsze przeciwko niemu. Niszczy go i zabija. Pierwszą totalną miłością człowieka musi być Pan Bóg! Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił- znaczy: otworzysz się całkowicie na Boga dającego życie, na dobro i szczęście płynące od Niego, powierzysz Mu swój los bez żadnych zastrzeżeń, bez stawiania Mu jakichkolwiek warunków. Czy Bóg jest dla mnie naprawdę pierwszy? Jakie miejsce zajmuje w mojej hierarchii wartości? Czy nie kreuję sobie innych bożków? Jakich? Stanisław Biel SJ Złota myśl tygodniaCzym jest słońce dla ziemi, tym miłość dla duszy (Honoriusz Balzac). Na wesołoPrzyjeżdża biskup do parafii. W salce katechetycznej zgromadzone są dzieci. Arcypasterz stawia jednej z dziewczynek pytanie: co to jest małżeństwo? - Jest to miejsce kary, gdzie ludzie odpokutowują za swe grzechy... Przerywa jej proboszcz: - Moje dziecko, pomyliło ci się z czyśćcem. Biskup bierze w obronę dziewczynkę: - Dajcie jej spokój, księże proboszczu. Co my, księża, wiemy o małżeństwie? Być może ona ma rację. Przychodzi Jasio do sklepu i mówi, co ma kupić... Na to sprzedawczyni: - Czy jesteś pewien, że mama kazała Ci kupić 20 dkg ziemniaków i 2 kg cukierków? |
|
|
 |
XXX niedziela zwykła - 2018
 |
Refleksja"Co chcesz, abym ci uczynił?". Są tacy ludzie, którym zdecydowanie brak jest wiary potrzebnej do tego, aby poprosić o coś więcej. Są też inni, którzy prowadzą całkiem bogate życie duchowe, pozwalające im wierzyć, że Jezus da im wszystko, czego potrzebują, a jednocześnie są takimi materialistami, że są przekonani, iż to, czego chcą, jest tym, czego rzeczywiście potrzebują. Starsza kobieta rozzłościła się na Boga, który nie dal jej wygranej na loterii, choć nie ulegało wątpliwości, że taka wygrana znacznie ułatwiłaby wszystkim życie. Ludziom, którzy znają Chrystusa już od jakiegoś czasu, wcale niełatwo jest zdecydować, o co mogliby Go poprosić. Bartymeusz dał nam przykład najlepszej odpowiedzi na takie pytanie: "Rabbuni, żebym przejrzał" (Mk 10, 51). Ten cud przywrócenia wzroku jest drugim opisanym w Ewangelii św. Marka. Powtórzenie to powinno dać nam do myślenia i zwrócić naszą uwagę na symboliczny wymiar uzdrowienia, co zresztą zaznaczone zostało w zakończeniu tej historii. Jezus spotykał wielu ludzi ślepych na to, kim był, i głuchych na Jego przesłanie. Brak wiary był dla tych ludzi brakiem duchowej perspektywy. Dramatyzm sytuacji, w której temu niewidomemu zostaje przywrócony wzrok, pomaga nam zrozumieć symboliczne znaczenie całej sceny. Jezus szedł do Jerozolimy, gdy spotkał Bartymeusza, który pozdrowił Go mesjańskim imieniem Syna Dawida. Niewidomy mężczyzna "widział", że Jezus jest Mesjaszem. Rozpoznając Go, uprzedził triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy, który już wkrótce miał nastąpić (i który prawdopodobnie Bartymeusz potem oglądał). Zachowanie innych ludzi z tłumu można odczytać jako zapowiedź innych reakcji, zwłaszcza wtedy, gdy nastawali na niewidomego, aby przestał wołać Jezusa. Paradoksalnie to oni byli niewidomi, on zaś widział. Mężczyzna, gdy odzyskał wzrok, postanowił iść za Jezusem. Jego duchowy wzrok dał mu odwagę, aby nazwać Jezusa Synem Dawida; jego wzrok fizyczny pozwolił mu iść za Nim. Richard C. Antall Złota myśl tygodniaMądrość to córka doświadczenia (Leonardo da Vinci). Na wesołoDwu rozbitków znajduje się od kilku dni na morzu z dala od lądu. Siedzą pełni rozpaczy na paru deskach, które zostały im z rozbitej przez burzę łodzi. W pewnej chwili jeden klęka i zaczyna głośno się modlić: - Boże, byłem dotąd obrzydliwym niedowiarkiem. Jeśli mnie uratujesz, obiecuję resztę mych dni poświęcić pokucie. Wstąpię do klasztoru i będę... Przerywa mu drugi i klepiąc go po plecach, mówi: - Przestań! Patrz, w oddali widać płynący ku nam statek. Baco, a umiecie powiedzieć chrząszcz brzmi w trzcinie? - A co mom ni umić? - No to mówcie - Chrobok burcy w trowie. |
 |
|
WARUNKI ODPUSTU ZUPEŁNEGO 1 - 8 listopada Dar odpustuNawiedzając z modlitwą kościół lub kaplicę w uroczystość Wszystkich Świętych oraz w Dniu Zadusznym, możemy pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar dla dusz w czyśćcu cierpiących. Ponadto wypełniając określone warunki, możemy uzyskać odpust zupełny od 1 do 8 listopada za pobożne (czyli modlitewne) nawiedzenie cmentarza. Odpust zupełny możemy uzyskać raz dziennie. Warunki uzyskania odpustu zupełnego: 1. Wzbudzić intencję jego otrzymania. 2. Być w stanie łaski uświęcającej. 3. Wyzbyć się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu. 4. Przyjąć w tym dniu Komunię Świętą. 5. Odnowić naszą jedność ze wspólnotą Kościoła poprzez odmówienie: "Ojcze nasz", "Wierzę w Boga" oraz modlitwy w intencjach bliskich Ojcu Świętemu. Rozróżnia się odpust: zupełny i cząstkowy.Odpust zupełny - uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w całości. Odpust cząstkowy - uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w części, jest oznaczany bez określania dni lub lat. Kryterium miary tego odpustu stanowi wysiłek i gorliwość, z jaką ktoś wykonuje dzieło obdarzone odpustem cząstkowym. Co to jest?Grzech - odwrócenie się od Boga w stronę stworzenia; świadome i dobrowolne wykroczenie przeciw prawu Bożemu; wybranie swojej woli wbrew woli Bożej. Kara - w Biblii zawsze ma wymiar naprawczy: ma doprowadzić grzesznika do nawrócenia, pomóc mu zrozumieć popełniony błąd, naprawić zło. Jest konsekwencją grzechu, odrzucenia świętości Boga. Kara jest tamą postawioną grzechowi. Wina - odpowiedzialność człowieka, którą jako istota rozumna i wolna ponosi za popełnione przez siebie zło, ewentualnie obojętność na nie. Rozgrzeszenie - sakramentalne odpuszczenie win, zanurzenie grzesznika w Bożym miłosierdziu. Aby mogło się dokonać, konieczne jest spełnienie 5 warunków: dobry rachunek sumienia, żal za popełnione zło, szczere wyznanie win, postanowienie poprawy zakładające wyzbycie się przywiązania do grzechu, naprawienie wyrządzonego zła. Niebo - stan zbawienia, eschatologicznej radości. Miejsce, w którym Bóg gromadzi zbawionych. Niekończące się szczęście płynące z faktu przebywania w bliskości Ojca. Piekło - utrwalona na wieki konsekwencja odwrócenia się od Boga i zwrócenia się ku stworzeniu, własnego egoizmu, który zamknął człowieka wyłącznie w kręgu jego własnych spraw; źródłem cierpienia w piekle jest brak Boga, świadomość niewykorzystanej szansy, brak miłości. Piekłem jest brak nadziei. Czyściec - stan oczyszczenia, jakiego doświadczają ci, którzy umarli w stanie przyjaźni z Bogiem, nie są jednak jeszcze dostatecznie czyści, w pełni gotowi do tego, aby doświadczyć radości zbawienia. Jak pomóc zmarłym?1. Ofiarowanie w ich intencji Mszy św. i Komunii św. 2. Przebaczenie zmarłemu wszystkiego, czym wobec nas zawinił. 3. Post, jałmużna, ofiarowane odpusty. 4. Modlitwa, w tym modlitwa wypominek. Wszystko, co podejmujemy z myślą o zmarłych, powinniśmy zanurzać w odkupieńczej ofierze Chrystusa, bo tylko wtedy możemy ufać, że nasza modlitwa i ofiara będą dla nich pomocne. Ważne są kwiaty, znicze, troska o groby. One ocalają pamięć, przypominają o celu ludzkich dążeń, scalają rodzinę, przypominają wspólne dziedzictwo. To jednak za mało. "Życie ludzkie zmienia się, ale się nie kończy" - słyszymy w prefacji podczas Mszy św. żałobnej. Wiara w "świętych obcowanie" stwarza jedyną w swoim rodzaju okazję, by pomóc naszym zmarłym w osiągnięciu pełni zbawienia. Materia ma tutaj niewielkie znaczenie. Najważniejsze są dary duchowe, które możemy im ofiarować, pokuta, dzięki której nie tylko zostanie skrócony czas cierpienia w czyśćcu, ale też dokona się nasze nawrócenie. |
XXIII niedziela zwykła - 2018
 |
Refleksja"Niech wiara wasza w Pana naszego, Jezusa Chrystusa uwielbionego, nie ma względu na osoby. Bo gdyby przyszedł na wasze zgromadzenie człowiek przystrojony w złote pierścienie i bogatą szatę i przybył także człowiek ubogi w zabrudzonej szacie, a wy spojrzycie na bogato przyodzianego i powiecie: "Ty usiądź na zaszczytnym miejscu", do ubogiego zaś powiecie: "Stań sobie tam albo usiądź u podnóżka mojego", to czy nie czynicie różnic między sobą i nie stajecie się sędziami przewrotnymi?". Już Stary Testament malował Boga jako tego, który nie jest stronniczy. Ta Boża cecha była wymagana absolutnie zwłaszcza od sędziów: "Nie będziecie wydawać niesprawiedliwych wyroków. Nie będziesz stronniczym na korzyść ubogiego, ani nie będziesz miał względów dla bogatego. Sprawiedliwie będziesz sądził bliźniego" (Kpł 19,15). O Bożej niestronniczości przypomina w Nowym Testamencie św. Paweł: "U Boga nie ma względu na osobę" (Rz 2,11); "W niebie jest Pan (...) a u Niego nie ma względu na osoby" (Ef 6,9); "Kto popełnia bezprawie, poniesie skutki popełnionego bezprawia; a [u Niego] nie ma względu na osoby" (Kol 3,25). Natomiast św. Jakub zwraca uwagę na konieczność naśladowania tej Boskiej cechy w Kościele: "Bracia moi, niech wiara wasza w Pana naszego Jezusa Chrystusa uwielbionego nie ma względu na osoby" (Jk 2,1); "Jeżeli kierujecie się względem na osobę, popełniacie grzech, i Prawo potępi was jako przestępców" (Jk 2,9). Warto przeczytać cały początek drugiego rozdziału Listu do Jakuba, który mówi o pokusie lepszego traktowania bogatych niż biednych, chociażby dlatego, by sobie uświadomić, czy naprawdę wiele zmieniło się w tej sprawie w Kościele. O Bogu, który nie jest stronniczy, mówiła ponadto literatura judaistyczna: "Pan jest sprawiedliwy, sądy Jego są prawdziwe, u Niego nie ma stronniczości (Testament Hioba 43,13). Podobne myśli możemy także znaleźć w pismach wczesnochrześcijańskich. Na przykład św. Polikarp wzywał prezbiterów, by unikali "wszelkiego gniewu, stronniczości i niesprawiedliwego sądu" (List do Filipian 6,1). Święty Piotr w domu poganina Korneliusza przekonał się - dosłownie "uchwycił", "załapał" - że Bóg nie ma względu na osoby. Bóg - jak prawdziwy tata - nie traktuje jednego dziecka lepiej od drugiego. Ktoś, kto sądzi wedle pozorów i dzieli ludzi na lepszych i gorszych, nie tylko nie załapał, o co chodzi Bogu, ale i sam okazuje się nie być prawdziwym ojcem. ks. Wojciech Węgrzyniak Złota myśl tygodniaWolność jest możliwa tylko pomiędzy równymi sobie (Hannah Arendt). Na wesołoPrzychodzi facet do sklepu i pyta: - Ma pani jakieś trudne puzzle? - Łąka 500 elementów. - Eee ... to na 5 minut... - To może koń 1000 elementów? - A to na 10 minut... - No to najtrudniejszy zestaw - zachód słońca 3000 elementów! - To na 15 minut... - Panie! Idź sobie pan do piekarni, kup bułkę tartą i poskładaj sobie z niej pan rogalika! Jasio przewrócił się, stłukł kolano i zaczął głośno przeklinać. Przystaje przy nim jakiś mężczyzna i mówi: - To nieładnie! Jesteś za mały, żeby tak przeklinać! - Wszyscy mi tłumaczą, że jestem już za duży, żeby płakać! To co ja mam w końcu robić, kiedy sobie stłukę kolano?! |